Laatste week
Door: Nienke en Jos
Blijf op de hoogte en volg Nienke
02 Augustus 2015 | Thailand, Pak Phanang
Dinsdag 21 juli
Het rijk weer alleen nadat we gister Chris en Dana aan het begin van de middag hebben uitgezwaaid. Zij zijn goed aangekomen in Bangkok. Chris gaat zich met zijn vrienden uitleven en Dana gaat op pad met vriendinnen van Ping en twee vriendinnen van de vrienden. Wij hebben gistermiddag en -avond heerlijk rustig aan gedaan. Beetje rondgehangen in het hotel, was wegbrengen en 's avonds gegeten in het centrum van Siem Reap. 's Avonds laat nog onweer, vooral bliksem en een regenbui.
Dinsdag dan: weer voorbij de tuktuks bij de entree van het hotel op naar de fietsverhuurder een paar deuren verder. Op de mountainbikes richting Angkor Wat waar we op ons gemakje tempels bezoeken die we eerder met Chris en Dana ook bezochten. Het blijft erg indrukwekkend hoe groot(s) de verschillende complexen zijn opgebouwd. En wat er nog van staat en weer is verfraaid. De 'buitenkant' is er vanaf, de stenen staan nog behoorlijk overeind. In een supermarkt kwamen we een boekje tegen met de huidige staat met een overlegvel met hoe het er naar alle waarschijnlijkheid uit heeft gezien: veel goud en kleur. Pff, gaaf. Aan het eind van de middag gaan we in de buurt van Angkor Wat een heuvel op naar een tempel. Bovenop de heuvel heb je zicht op Angkor Wat. Het zicht wordt wat belemmerd door de enorme bomengroei, maar Angkor Wat is te zien en de grootte valt goed op. Wauw!
Opfrissen in het hotel, op de fiets naar het centrum om wat te eten. We zitten in een restaurant bij een drukke kruising. Tijdens het eten begint er een man te zingen. Op zich geen ramp, ware het niet dat de versterker die hij gebruikt vreselijk is en zijn repertoire bestaat uit zes nummers die allemaal in hetzelfde ritme de versterker door worden gejaagd. Boeiend :-(
Na het eten fietsen weer inleveren en was ophalen. Voor 6 dollar is ruim 3 kg was weer schoon en gestreken.
In het hotel de koffers weer inpakken, morgen weer een reisdag...
Woensdag 22 juli
Laatste ontbijt in Cambodja, genieten van yoghurt, brood, eitje en fruit. De overige dagen in Thailand die er aankomen zal dit niet meer op het menu staan, dat komt pas in NL weer. Laatste spullen inpakken, uitchecken en om 10 uur met de taxi naar het vliegveld. Het inchecken voor de vlucht is net zo'n slow motion als het verkrijgen van een visum bij binnenkomst van Cambodja. Achter de incheckbali staan/zitten 3 mensen. Nummer 1 neemt paspoort en vliegticket van je in ontvangst en voert het spul in, nummer 2 staat er bij en kijkt mee en zegt af en toe wat aan nummer 1 en, niet geheel onbelangrijk, geeft het label voor aan de koffer aan nummer 3. Nummer 3 voert met militaire precieze zijn taak uit: het label aan het handvat van de koffer maken. Pfieuw... dat is een hele klus ;-) Maar het lukt ze om ons ingecheckt te krijgen. Wat ze dan weer niet lukt is om ons ook gelijk voor onze aansluitende vlucht in te checken, door te zetten, what ever, want niet onder hetzelfde nummer geboekt. Oh, oké, maar wel bij dezelfde maatschappij. Ja, nee, dat kunnen wij niet... Oh. Rustig blijven en niet in discussie gaan, maar ergens een kop koffie gaan drinken. Lekker.
In Bangkok, op weg naar de tweede incheckbali van de dag, lopen we Chris en Dana tegen het lijf, die dezelfde vlucht naar Pak Phanang hebben. Ook het jongste zusje van Ping en een tante van Ping zitten in deze vlucht. Samen met heel veel dozen met van alles voor de trouwerij. Vooral bloemen geloof ik. Het hele spul kan mee in elk geval.
In Pak Phanang worden we door een zwaar opgemaakte (test make up voor de bruiloft) Ping en wat andere familie opgehaald van het vliegveld. Er is een autoindeling en rijroute gemaakt. Maar die wordt door ons in de war geschopt omdat we voor het eten toch echt eerst wel even willen douchen of opfrissen en verkleden. Het plan is namelijk dat er met de rest van de familie ergens in een restaurant wat wordt gegeten. Dus... wij worden afgezet in het resort aan het strand, Dana in het hotel waar ook de bruiloft is en vlakbij de ouders van Ping is, daarna worden wij weer opgehaald door zus en zwager van Ping die ons meeneemt naar het restaurant. Komt allemaal goed.
In het restaurant worden we hartelijk welkom geheten door de ouders van Ping en worden we voorgesteld aan allemaal ooms, tantes, neven, nichten, broers, zussen en aanverwanten. Erg leuk om ze allemaal te ontmoeten! Het eten is heerlijk: een enorme krab gevuld met lekkers, veel vis en schaaldieren met groenten en rijst. Wel weer veel gefrituurd wat eigenlijk wel jammer van de smaak is. Maar goed, gezellig is het ook!
Rond 21.00 uur weer in het resort terug. Wij hebben een klein huisje vlakbij het strand. Als we de achterdeur uit gaan lopen we binnen 50 meter in zee. Vlakbij het water staan hutjes met bankjes en een tafel waar het goed toeven is. De hutjes zijn helemaal open en de zeewind waait er heerlijk door heen. Heerlijk, genieten, vakantie...
Donderdag 23 juli
Een dagje heerlijk relaxen bij het water, wat wil een mensch nog meer? Nou dat rond 9 uur het ontbijt wordt voorgereden bijvoorbeeld. Dana, Chris en Ping komen langs met ontbijt en koffie. Rijst met lekkers: bapao broodjes van de moeder van Ping. Smikkel! Als het ontbijtgezelschap weer is vertrokken, trekken wij onze badderkleren aan en gaan in een hutje zitten genieten van zee, strand, zon, zeewind en een boek. Af en toe even het water in: beetje golfslag en lekker water. Genieten.
Aan het begin van de middag arriveren Ada (zus van Jos) en man Rob. Zij zijn een paar dagen eerder in Thailand aangekomen en rijden een kleine week met een huurauto door het zuiden van Thailand. We lunchen samen in het restaurant van het resort, relaxen verder op het strand en worden eind van de middag opgehaald door een zus van Ping. Er moet namelijk weer gezamenlijk gegeten worden. Nu bij de ouders van Ping thuis, waar morgen ook de theeceremonie is.
De ouders van Ping wonen in het centrum van Pak Phanang (groot dorp). Op straat voor het huis met winkel voor de verkoop van de bapaobroodjes, wordt door familie en buren gekookt voor het hele gezelschap (60 mensen of zo). De vrienden van Chris zijn er inmiddels trouwens ook. Er staan ook op straat tafels want niet iedereen kan binnen zitten. Het is één grote gezellige boel! Opa (94) bekijkt het allemaal vanaf een stoel aan de overkant van de straat. Zodra je bord of je glas leeg is wordt het weer aangevuld, nee zeggen is lastig, dus ja, op een gegeven moment moet je echt gewoon ophouden met eten... Eten is er namelijk altijd en meer dan genoeg. Echt meer dan genoeg. Als je genoeg hebt gegeten sta je op en ga je weg. Zo lijkt het in elk geval.
Met Chris en Ping spreken we nog even de planning van de trouwdag door. Belangrijkste is geloof ik dat we rond half 8 in het hotel 5 minuten lopen verder op zijn. Vanaf daar en dan is het allemaal helemaal precies geregeld en weet iedereen wat die moet doen. Behalve wij dan, maar wij krijgen van anderen te horen wat we moeten doen... Oké, we kunnen met een gerust hart gaan slapen en zorgen dat we op tijd wakker zijn...
Vrijdag 24 juli - bruiloft!!!
Inderdaad op tijd wakker. Douchen, pak cq jurkje aan en samen met Ada en Rob op pad. Alle kado's mee en kleding voor tussendoor en 's avonds. Mooi op tijd in het hotel, waar de andere gasten zich ook aan het verzamelen zijn. Chris in pak, klaar voor wat er komen gaat. Een aantal dames (vriendinnen, nichtjes, tantes, Dana, Ada en ik) loopt voorop met koeken en bloemen, daarachter Chris en dan overige familie en vrienden. Nadat om 8.19 uur precies wordt er vuurwerk afgestoken om de boze geesten te verdrijven en daar gaan we! In ganzenpas naar het huis van de ouders van Ping. Op verzoek van Chris is daar nog een keer vuurwerk, want ja, ook daar zullen de boze geesten toch verdreven moeten worden.
Jos en ik moeten plaats nemen op een bank naast de ouders van Ping. Chris en Ping in een voor Chris bijna onmogelijke houding voor ons op de grond. De ringen worden uitgewisseld, dan wordt ons om hun goedkeuring en 'zegen' gevraagd en verdwijnt Ping naar boven. Chris moet haar 'veroveren' door vriendinnen, zussen, tantes en nichtjes (totaal 8 ofzo) er van te overtuigen dat hij echt een goede echtgenoot voor Ping is. Hij moet wat opdrachten uitvoeren (dansje, liedje) en geld betalen en het is voor elkaar. Samen komen ze weer beneden.
Vervolgens moet iedereen om de beurt bij het bruidspaar komen voor de theeceremonie: het bruidspaar biedt oudere generaties thee aan en krijgt gelukwensen, kado's, geld en dergelijke van hen terug. De jongeren (Dana en het jongste zusje van Ping) bieden Chris en Ping thee aan en krijgen van hen een kado. De hele ceremonie zit het bruidspaar op de grond. En in de warmte (ca 30 graden) en het pak valt het Chris allemaal niet mee... Als een 80-jarige staat hij na 45 minuten weer op. Tussendoor verzittend van de ene niet fijne houding naar een andere niet fijne houding. Ja, het is me wat.
Na het officiele gedeelte moet het bruidspaar met iedereen op de foto. Ouders van de bruid, vader van de bruidegom met vriend, alle vier, met opa, met familie van moeders kant, met familie van vaderskant, alleen met tantes, alleen met ooms, oja, ook nog met de vrienden en toch ook nog met vader (en zijn vriendin) en zus van de bruidegom. Kortom het maken van de foto's duurde ook even.
Gelukkig wordt er in de tussentijd gewoon ontbijt geserveerd :-)
Tussen 11 en een uur of 17.00 uur is het relaxen geblazen en zelf de tijd een beetje door komen. In het hotel waar 's avonds de bruiloft verder gaat kleden we ons om en we hangen wat rond, drinken een heerlijke kop koffie in de buurt en kijken wat rond in Pak Phanang. Behalve de bruiloft van Chris en Ping is er weinig te beleven. En nu die bruiloft even rust heeft, tja. Er vliegen heel veel zwaluwen in Pak Phanang en aardig wat inwoners verdienen daar geld mee. Die zwaluwen schijnen op een bijzondere manier nesten te bouwen. Het slijm dat die beestjes daarbij produceren is een delicatesse... Maar goed, om zoveel mogelijk van die nestjes te kunnen bouwen heb je veel ruimte nodig, er worden dus hele gebouwen neergezet speciaal voor die beestjes. Ik gok dat er meer kubieke meters voor die vogeltjes zijn gebouwd dan voor de mensen. Maar goed, ieder zijn ding.
's Avonds is er in het hotel een receptie met muziek van de plaatselijke muziekschool, een danseres en veel eten en drinken. Chris en Ping zijn druk met felicitaties in ontvangst nemen, met iedereen op de foto en wat al niet meer. Tegen het eind van de festiviteiten kunnen er nog wat NL-se kado's overhandigd worden. Van Dana een peper en zoutstel met brief, van ons een fotoalbum (Chris van 0 tot nu) en zijn kinderknuffel Konijn. Konijn krijgt hij in een gebaksdoosje van Baas Haas.
Rond half 10 zijn wij wel gaar en gaan retour resort. Nog even naborrelen met Ada en Rob en dan tukkie doen. Oja, eerst weer koffers inpakken, want morgen de bergen in met ca 40 familieleden en vrienden van Chris en Ping.
Zaterdag 25 juli
Bijzondere dag voor ons. Twee jaar geleden begon ons avontuur met een zoen op de Oude Markt in Enschede. Nog steeds best blij en gelukkig :-)
Ontbijten, spullen verder inpakken, sleutels inleveren en om 10 uur richting hotel in Pak Phanang. Daar gezamenlijk vertrek naar een resort in de bergen ca 1,5 uur rijden. In plaats van een 15-persoonsbusje is er een 11-persoonsbusje afgeleverd en is er dus sprake van enig ruimtegebrek. Na veel passen en meten heeft alles en iedereen een plek en kunnen we vertrekken.
Het resort ligt schitterend! Er kan van alles, maar er hoeft gelukkig niks. Omdat morgen weer een hele lange reisdag wordt besluiten wij niet mee te gaan naar een hotspring en niet te gaan raften op een riviertje in de buurt. Dat in de buurt blijkt later toch nog weer 45 minuten rijden, dus achteraf helemaal blij dat we niet mee zijn gegaan.
's Avonds wederom een uitgebreide maaltijd, die werd voortgezet bij het kampvuur. Eten, eten, eten. En bier. Of wijn. Of zo.
Zondag 26 juli
Na het ontbijt afscheid van Chris en Ping, zij gaan met een groep op pad: wandelen de berg op. Wij gaan samen met Dana richting vliegveld, Bangkok en NL.
Het was heel bijzonder om de afgelopen weken in Thailand en Cambodja te zijn, samen met Chris en Ping (en Dana) dingen te doen en te beleven. En vooral heel speciaal om de bruiloft van Chris en Ping mee te mogen maken.
Maar oh, wat is het ook heerlijk om weer naar huis te gaan :-)
Terugreis gaat zonder problemen. Op het vliegveld in Nakhon si Tammarat worden we door de hele Ping-clan uitgezwaaid. Een onweersbui geeft nog even wat vertraging, in Bangkok afscheid van Dana, zij vliegt de volgende ochtend verder. Van Bangkok via Doha in Qatar zijn we maandag 27 juli rond 14.00 uur weer op Schiphol!
Dat was het dan. Veel mooie en bijzondere herinneringen er bij. En foto's. Die moeten uitgezocht en een aantal er van zal hier nog bij worden geplaatst.
Namens Baas Haas, tot een volgende reis.
Het rijk weer alleen nadat we gister Chris en Dana aan het begin van de middag hebben uitgezwaaid. Zij zijn goed aangekomen in Bangkok. Chris gaat zich met zijn vrienden uitleven en Dana gaat op pad met vriendinnen van Ping en twee vriendinnen van de vrienden. Wij hebben gistermiddag en -avond heerlijk rustig aan gedaan. Beetje rondgehangen in het hotel, was wegbrengen en 's avonds gegeten in het centrum van Siem Reap. 's Avonds laat nog onweer, vooral bliksem en een regenbui.
Dinsdag dan: weer voorbij de tuktuks bij de entree van het hotel op naar de fietsverhuurder een paar deuren verder. Op de mountainbikes richting Angkor Wat waar we op ons gemakje tempels bezoeken die we eerder met Chris en Dana ook bezochten. Het blijft erg indrukwekkend hoe groot(s) de verschillende complexen zijn opgebouwd. En wat er nog van staat en weer is verfraaid. De 'buitenkant' is er vanaf, de stenen staan nog behoorlijk overeind. In een supermarkt kwamen we een boekje tegen met de huidige staat met een overlegvel met hoe het er naar alle waarschijnlijkheid uit heeft gezien: veel goud en kleur. Pff, gaaf. Aan het eind van de middag gaan we in de buurt van Angkor Wat een heuvel op naar een tempel. Bovenop de heuvel heb je zicht op Angkor Wat. Het zicht wordt wat belemmerd door de enorme bomengroei, maar Angkor Wat is te zien en de grootte valt goed op. Wauw!
Opfrissen in het hotel, op de fiets naar het centrum om wat te eten. We zitten in een restaurant bij een drukke kruising. Tijdens het eten begint er een man te zingen. Op zich geen ramp, ware het niet dat de versterker die hij gebruikt vreselijk is en zijn repertoire bestaat uit zes nummers die allemaal in hetzelfde ritme de versterker door worden gejaagd. Boeiend :-(
Na het eten fietsen weer inleveren en was ophalen. Voor 6 dollar is ruim 3 kg was weer schoon en gestreken.
In het hotel de koffers weer inpakken, morgen weer een reisdag...
Woensdag 22 juli
Laatste ontbijt in Cambodja, genieten van yoghurt, brood, eitje en fruit. De overige dagen in Thailand die er aankomen zal dit niet meer op het menu staan, dat komt pas in NL weer. Laatste spullen inpakken, uitchecken en om 10 uur met de taxi naar het vliegveld. Het inchecken voor de vlucht is net zo'n slow motion als het verkrijgen van een visum bij binnenkomst van Cambodja. Achter de incheckbali staan/zitten 3 mensen. Nummer 1 neemt paspoort en vliegticket van je in ontvangst en voert het spul in, nummer 2 staat er bij en kijkt mee en zegt af en toe wat aan nummer 1 en, niet geheel onbelangrijk, geeft het label voor aan de koffer aan nummer 3. Nummer 3 voert met militaire precieze zijn taak uit: het label aan het handvat van de koffer maken. Pfieuw... dat is een hele klus ;-) Maar het lukt ze om ons ingecheckt te krijgen. Wat ze dan weer niet lukt is om ons ook gelijk voor onze aansluitende vlucht in te checken, door te zetten, what ever, want niet onder hetzelfde nummer geboekt. Oh, oké, maar wel bij dezelfde maatschappij. Ja, nee, dat kunnen wij niet... Oh. Rustig blijven en niet in discussie gaan, maar ergens een kop koffie gaan drinken. Lekker.
In Bangkok, op weg naar de tweede incheckbali van de dag, lopen we Chris en Dana tegen het lijf, die dezelfde vlucht naar Pak Phanang hebben. Ook het jongste zusje van Ping en een tante van Ping zitten in deze vlucht. Samen met heel veel dozen met van alles voor de trouwerij. Vooral bloemen geloof ik. Het hele spul kan mee in elk geval.
In Pak Phanang worden we door een zwaar opgemaakte (test make up voor de bruiloft) Ping en wat andere familie opgehaald van het vliegveld. Er is een autoindeling en rijroute gemaakt. Maar die wordt door ons in de war geschopt omdat we voor het eten toch echt eerst wel even willen douchen of opfrissen en verkleden. Het plan is namelijk dat er met de rest van de familie ergens in een restaurant wat wordt gegeten. Dus... wij worden afgezet in het resort aan het strand, Dana in het hotel waar ook de bruiloft is en vlakbij de ouders van Ping is, daarna worden wij weer opgehaald door zus en zwager van Ping die ons meeneemt naar het restaurant. Komt allemaal goed.
In het restaurant worden we hartelijk welkom geheten door de ouders van Ping en worden we voorgesteld aan allemaal ooms, tantes, neven, nichten, broers, zussen en aanverwanten. Erg leuk om ze allemaal te ontmoeten! Het eten is heerlijk: een enorme krab gevuld met lekkers, veel vis en schaaldieren met groenten en rijst. Wel weer veel gefrituurd wat eigenlijk wel jammer van de smaak is. Maar goed, gezellig is het ook!
Rond 21.00 uur weer in het resort terug. Wij hebben een klein huisje vlakbij het strand. Als we de achterdeur uit gaan lopen we binnen 50 meter in zee. Vlakbij het water staan hutjes met bankjes en een tafel waar het goed toeven is. De hutjes zijn helemaal open en de zeewind waait er heerlijk door heen. Heerlijk, genieten, vakantie...
Donderdag 23 juli
Een dagje heerlijk relaxen bij het water, wat wil een mensch nog meer? Nou dat rond 9 uur het ontbijt wordt voorgereden bijvoorbeeld. Dana, Chris en Ping komen langs met ontbijt en koffie. Rijst met lekkers: bapao broodjes van de moeder van Ping. Smikkel! Als het ontbijtgezelschap weer is vertrokken, trekken wij onze badderkleren aan en gaan in een hutje zitten genieten van zee, strand, zon, zeewind en een boek. Af en toe even het water in: beetje golfslag en lekker water. Genieten.
Aan het begin van de middag arriveren Ada (zus van Jos) en man Rob. Zij zijn een paar dagen eerder in Thailand aangekomen en rijden een kleine week met een huurauto door het zuiden van Thailand. We lunchen samen in het restaurant van het resort, relaxen verder op het strand en worden eind van de middag opgehaald door een zus van Ping. Er moet namelijk weer gezamenlijk gegeten worden. Nu bij de ouders van Ping thuis, waar morgen ook de theeceremonie is.
De ouders van Ping wonen in het centrum van Pak Phanang (groot dorp). Op straat voor het huis met winkel voor de verkoop van de bapaobroodjes, wordt door familie en buren gekookt voor het hele gezelschap (60 mensen of zo). De vrienden van Chris zijn er inmiddels trouwens ook. Er staan ook op straat tafels want niet iedereen kan binnen zitten. Het is één grote gezellige boel! Opa (94) bekijkt het allemaal vanaf een stoel aan de overkant van de straat. Zodra je bord of je glas leeg is wordt het weer aangevuld, nee zeggen is lastig, dus ja, op een gegeven moment moet je echt gewoon ophouden met eten... Eten is er namelijk altijd en meer dan genoeg. Echt meer dan genoeg. Als je genoeg hebt gegeten sta je op en ga je weg. Zo lijkt het in elk geval.
Met Chris en Ping spreken we nog even de planning van de trouwdag door. Belangrijkste is geloof ik dat we rond half 8 in het hotel 5 minuten lopen verder op zijn. Vanaf daar en dan is het allemaal helemaal precies geregeld en weet iedereen wat die moet doen. Behalve wij dan, maar wij krijgen van anderen te horen wat we moeten doen... Oké, we kunnen met een gerust hart gaan slapen en zorgen dat we op tijd wakker zijn...
Vrijdag 24 juli - bruiloft!!!
Inderdaad op tijd wakker. Douchen, pak cq jurkje aan en samen met Ada en Rob op pad. Alle kado's mee en kleding voor tussendoor en 's avonds. Mooi op tijd in het hotel, waar de andere gasten zich ook aan het verzamelen zijn. Chris in pak, klaar voor wat er komen gaat. Een aantal dames (vriendinnen, nichtjes, tantes, Dana, Ada en ik) loopt voorop met koeken en bloemen, daarachter Chris en dan overige familie en vrienden. Nadat om 8.19 uur precies wordt er vuurwerk afgestoken om de boze geesten te verdrijven en daar gaan we! In ganzenpas naar het huis van de ouders van Ping. Op verzoek van Chris is daar nog een keer vuurwerk, want ja, ook daar zullen de boze geesten toch verdreven moeten worden.
Jos en ik moeten plaats nemen op een bank naast de ouders van Ping. Chris en Ping in een voor Chris bijna onmogelijke houding voor ons op de grond. De ringen worden uitgewisseld, dan wordt ons om hun goedkeuring en 'zegen' gevraagd en verdwijnt Ping naar boven. Chris moet haar 'veroveren' door vriendinnen, zussen, tantes en nichtjes (totaal 8 ofzo) er van te overtuigen dat hij echt een goede echtgenoot voor Ping is. Hij moet wat opdrachten uitvoeren (dansje, liedje) en geld betalen en het is voor elkaar. Samen komen ze weer beneden.
Vervolgens moet iedereen om de beurt bij het bruidspaar komen voor de theeceremonie: het bruidspaar biedt oudere generaties thee aan en krijgt gelukwensen, kado's, geld en dergelijke van hen terug. De jongeren (Dana en het jongste zusje van Ping) bieden Chris en Ping thee aan en krijgen van hen een kado. De hele ceremonie zit het bruidspaar op de grond. En in de warmte (ca 30 graden) en het pak valt het Chris allemaal niet mee... Als een 80-jarige staat hij na 45 minuten weer op. Tussendoor verzittend van de ene niet fijne houding naar een andere niet fijne houding. Ja, het is me wat.
Na het officiele gedeelte moet het bruidspaar met iedereen op de foto. Ouders van de bruid, vader van de bruidegom met vriend, alle vier, met opa, met familie van moeders kant, met familie van vaderskant, alleen met tantes, alleen met ooms, oja, ook nog met de vrienden en toch ook nog met vader (en zijn vriendin) en zus van de bruidegom. Kortom het maken van de foto's duurde ook even.
Gelukkig wordt er in de tussentijd gewoon ontbijt geserveerd :-)
Tussen 11 en een uur of 17.00 uur is het relaxen geblazen en zelf de tijd een beetje door komen. In het hotel waar 's avonds de bruiloft verder gaat kleden we ons om en we hangen wat rond, drinken een heerlijke kop koffie in de buurt en kijken wat rond in Pak Phanang. Behalve de bruiloft van Chris en Ping is er weinig te beleven. En nu die bruiloft even rust heeft, tja. Er vliegen heel veel zwaluwen in Pak Phanang en aardig wat inwoners verdienen daar geld mee. Die zwaluwen schijnen op een bijzondere manier nesten te bouwen. Het slijm dat die beestjes daarbij produceren is een delicatesse... Maar goed, om zoveel mogelijk van die nestjes te kunnen bouwen heb je veel ruimte nodig, er worden dus hele gebouwen neergezet speciaal voor die beestjes. Ik gok dat er meer kubieke meters voor die vogeltjes zijn gebouwd dan voor de mensen. Maar goed, ieder zijn ding.
's Avonds is er in het hotel een receptie met muziek van de plaatselijke muziekschool, een danseres en veel eten en drinken. Chris en Ping zijn druk met felicitaties in ontvangst nemen, met iedereen op de foto en wat al niet meer. Tegen het eind van de festiviteiten kunnen er nog wat NL-se kado's overhandigd worden. Van Dana een peper en zoutstel met brief, van ons een fotoalbum (Chris van 0 tot nu) en zijn kinderknuffel Konijn. Konijn krijgt hij in een gebaksdoosje van Baas Haas.
Rond half 10 zijn wij wel gaar en gaan retour resort. Nog even naborrelen met Ada en Rob en dan tukkie doen. Oja, eerst weer koffers inpakken, want morgen de bergen in met ca 40 familieleden en vrienden van Chris en Ping.
Zaterdag 25 juli
Bijzondere dag voor ons. Twee jaar geleden begon ons avontuur met een zoen op de Oude Markt in Enschede. Nog steeds best blij en gelukkig :-)
Ontbijten, spullen verder inpakken, sleutels inleveren en om 10 uur richting hotel in Pak Phanang. Daar gezamenlijk vertrek naar een resort in de bergen ca 1,5 uur rijden. In plaats van een 15-persoonsbusje is er een 11-persoonsbusje afgeleverd en is er dus sprake van enig ruimtegebrek. Na veel passen en meten heeft alles en iedereen een plek en kunnen we vertrekken.
Het resort ligt schitterend! Er kan van alles, maar er hoeft gelukkig niks. Omdat morgen weer een hele lange reisdag wordt besluiten wij niet mee te gaan naar een hotspring en niet te gaan raften op een riviertje in de buurt. Dat in de buurt blijkt later toch nog weer 45 minuten rijden, dus achteraf helemaal blij dat we niet mee zijn gegaan.
's Avonds wederom een uitgebreide maaltijd, die werd voortgezet bij het kampvuur. Eten, eten, eten. En bier. Of wijn. Of zo.
Zondag 26 juli
Na het ontbijt afscheid van Chris en Ping, zij gaan met een groep op pad: wandelen de berg op. Wij gaan samen met Dana richting vliegveld, Bangkok en NL.
Het was heel bijzonder om de afgelopen weken in Thailand en Cambodja te zijn, samen met Chris en Ping (en Dana) dingen te doen en te beleven. En vooral heel speciaal om de bruiloft van Chris en Ping mee te mogen maken.
Maar oh, wat is het ook heerlijk om weer naar huis te gaan :-)
Terugreis gaat zonder problemen. Op het vliegveld in Nakhon si Tammarat worden we door de hele Ping-clan uitgezwaaid. Een onweersbui geeft nog even wat vertraging, in Bangkok afscheid van Dana, zij vliegt de volgende ochtend verder. Van Bangkok via Doha in Qatar zijn we maandag 27 juli rond 14.00 uur weer op Schiphol!
Dat was het dan. Veel mooie en bijzondere herinneringen er bij. En foto's. Die moeten uitgezocht en een aantal er van zal hier nog bij worden geplaatst.
Namens Baas Haas, tot een volgende reis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
